Ölümünün 20. Yılında...

 

   

Ölümünün 20. Yılında Abdülkadir Bulut

8 Ağustos 1985 tarihinde, yaşamının en verimli döneminde, saçma diyebileceğimiz trajik bir trafik kazasında onu yitirdiğimizde henüz 42 yaşındaymış. Zamansız ölümünü, yalnız ailesi, halkı ve yakın dostları için değil, bütün Akdeniz ve Türk edebiyatı için de acı bir kayıp sayıyor; ölümünün 20. yılında onu, bütün sevenleri, halkı, dost ve arkadaşları ve sevgili eşiyle birlikte, özlemle anıyoruz.



DİRENİŞ GÜNLERİNİN ŞİİRLERİ
 
I
 
Şu günlerde güpegündüz
Genç bir sözcükle beraber
Öpmek istiyorsun hayatı
Alnının ortasından
 
En güzeli yürüyorsun
Alibeyköy'ün az ilerisinden
Direniş günlerine doğru
Gül oluyor göğsün
Kokluyorsun
 
II
 
Senin bu haklılığına
Bir yara yeri gibi yüzünde
Taşıdığın Halep çıbanının
İzi bile farkında
 
En güzeli yürüyorsun
Yanında umudun inancın
Güzel günlere bakarak
Çürük bir kavun gibi
Taşımamak için alnını
 
 
DİRENİŞ GÜNLERİ ŞİİRLERİ
 
Silahtarağa'dasın
Bakıyorsun Kağıthane Köprüsü'ne
Sarmış tam yüzük yerinden
Haliç'i kuzeye bakan kolunu
O yüzden öyle görünüyor
Sarılı bir parmak gibi
Haliç'in kuzeye bakan kolu
 
Saklı değil yüzün
Alabildiğine gür ve açık
Az önünde kurulan halaydan
Patlamak üzere hep birden
Bir Refaiye türküsü
 
Silahtarağa'dasın
Madeni seslerin çarptığı yerlere
Direniş sözcüğü yazıyorsun
Bir tas su sunar gibi
Eski bir dostuna
 
 
DİRENİŞ GÜNÜ
 
Senden şiirler okur oldum
Direniş günlerini göreli beri
Alibeyköy'de ve çamur üstünde
Bir fışkın gibi süyerken umut
Ve bir muska gibi
Muşambalanırken
 
Senden şiirle okur oldum
Belime hızlıca soktuğum gül
Esmer bir arkadaşa benzeyeli
Ve üstündeki el beresine
İyice inanalı
 
Senden şiirler okur oldum
Direniş günlerini göreli beri
Yürüyeli beri köklerin ucuna
Bir kalem kadar akan su
Ve bir çamur tadında olan
Kelime
  
 Derleyen: Ali Ekber Ataş