Gece Epizotları

 

   

                      

                            Bir gün gördüm; güzellik sende akan nehirdi.
                            x
                            Islak nil böcekleri gibiydin; düşlerime girer ağlardın.
                            x
                            Ah gül yüzlü gezegen, mavi mendil
                            Kendimi sana bakarak kurguluyorum!
                            x
                            Çöl kedileri kendilerinden bile kaçarlar
                            Peşlerindedir çünkü gece ve kefir.
                            x
                            Felçli bir kırkayağın en büyük korkusuyum ben:
                             Su gölgesi.
                            x
                            Dil yorgunu şairler ayakta ölür.
                            x
                            Bellek; “koca bunak” çadırında ağırla ozanı!
                            x
                            Duman dalgalanarak dolaşıyor gökyüzünde
                            Tenha ve asker.
                            x
                            Seninle aramızdaki tek sınır; senin bana karşı
                            yürüttüğün uğraşın sınırı.
                            x
                            Ölüm çukurda kalmış gözlerde yaşar
                            uzaklık ortadan kalkmıştır çünkü. Korku da.



  
 Metin Güven