Nasıl dokundu, omzumda bir el! Alıp götürdü beni, çocukluğumuzun sokağına. Onunla, yeniden sancır gibi bir yalnızlık. Onunla, kuru bir yazda harlanan içimdeki köz. Onunla, bugünden kaçış, olmayan bir zamana. Onunla, fiskos bile değil, birkaç acı sözcük.
Sen, tütün çiğne, öyle oku bu şiiri. Bana, sızın aksın incir yapraklarından. O yokken kayboldum, evvel zaman içinde. O varken yürüyorum, görünmez ufku yol sanarak. Göğsüme oturan yumruk, kalbime dolanan sarmaşık. Hiçbir şeyim, ama öksüzüm! Omzumda eskisin elin.. 22 Ağustos 2008, Cuma
