Etinde ağır metal taşıyan kör balık
gibi geçiyorum sessizce sularınızdan. Kamaşıyor,
dünyanın kadim yaralarındaki yırtık. Som
zaman akıntıları... Fosilleşen
arzular...
 
Ah bütün kalplerin atışındaki o dağınıklık
 
Kuyu, geceyi kustu. İri yapraklar
altından, sabaha kadar bahçede yıldız
topladık. Ellerimiz kanadı. Ve koptu, ruhu
hatıraya bağlayan aşinâlık. Ay... buruştu
saflığımızdan.
 
Rüzgârın iyi huylu arkadaşlığı. Ödünç
tüyler bulduk ormanda. Kör balık bir imâ,
gibi geçerken aramızdan, hepimiz birbirimizi
bağışladık.
 
Hem ne olabilirdi ki Öteki'nin tenhasında?
sürerken her dilde aynı kıstırılmışlık.
 
Ah bütün kalplerin atışındaki o dağınıklık! ... Ah
bütün kalplerin atışındaki o dağınıklık!