Yazı Tura

 

iki kalp bağışla bana
iki kış
hiç durmadan yağsın kar
 
duydum ölü geyiklerin sesiyle sustu
dedim baş dönmesidir geçer
oysa dönen dünya
kapıyla eşik arası kalmışlığıma
 
kaldım bir merak bir telaş bir daha
atları sal günü sıvazla dik dur
gece kesik bir baş gibi avuntunun koynuna
 




vanlı bir kilim gibi güneşini içime
ser istedim gövdende bin bir mağara
unuttuğumu hatırlamaya
sonra bir infilak bir yarılma
kendimle çarpışıyorum kırılıyor ayna
 



verilmiş sözüm var zirvede iki çiçek

büyüyünceye…
bilensin ustura ağzında yaşamak
 
zordur paslı bir kilide anahtar olmak
 
turuncu kalpler çizerim suluboya gökyüzüne
ateş fırınında çömlekler
-içime baksam düşerim-
sirkeli bez anne eli dağ nergizi
çiçekli pazenden bir elbise geceye
ve her uykusuzluğa bir masal
giydirebilirim
 
iki kalp bağışla bana
-yeter ki-
hem çırağım hem usta
 
buradan bakınca sır
ordan bakınca ayna
Ngo Thi Thuy Duyen
 
                                                         
 
  Çiğdem Sezer