Korku oyunlarını, babamın
Pas tutan daktilosunda öğrendim.
Suskun ve yapayalnız
ir anıyla, koynuna girerdim gecenin.
Ki her an muhalif bir yağmur yağar.
Labirent bir söz olur kalbim, buzlar
çözülür, suyun kiri karışır masallara.
Derken, mecburi hizmetler yapmaya başlarız.
Bir parçamız yenik.
Bir parçamız çırılçıplak.
Ve düşümüzde tanrıdan arınmış bir gemi.
Aç gir diyorum.
Saklayacak dizem kalmadı.
Çünkü düşleri çalınmış çocuklardık biz.
Bu maskeli bir oyun.
Sonu hep belli...