İzi silinmeden bileklerden kelepçenin
copun acısı ciğerlerde kuzularken
ve kin boğarken kendini
acının zındanında
ak güvercin taklasıdır
saran memleketi.

Çiçek patlar gibi kucağında sabahın
ses seker gibi
dökülür iki dudak arasından
"günaydın!"

günaydın yeryüzü gökyüzü
günaydın akarsu
soluk soluğa tırmanırken yokuşu
yüzümüzü ter yalarken
biterken kelepçenin saltanatı
kalemin yası
yerli bir çiçek gibi
içimizde açan türkü

günaydın!..