Bugün yine nötronlarıma hüsran sakladım
Aslında dün gece ben
                        Bagdat’ta battım
istemiyorum doğmak artık istemiyorum
Silahlarla tanıştığım
günden beri utancım
o günden beri boynum bükük
o günden beri sancım

oysa
gizlenir içimde utancım
dogmalıyım yine yarın
yarınlar
olacaksa çocukların
zaten milyonlarca yıldır
    her sabah
        onlar için açılmakta
               gözkapaklarım

gizimdir
bunu tüm hayâsız riyakâr insanlık bilmelidir
bir tek çocukları sevdim onca yıl
doğuştan hepsi bir
ne bir milliyet siyaset ne din ne bir dil
hepsinin dili aynı
            dili tümden sevgidir
şaşarım binlerce yıl
            nasıl değişir insan
ilerledikçe medeniyet birbirini kemirir