Y ıldız bana
         Y akışmaz dedi 
          Y uvarlandı kadın
       Y ardan
     Y ukarı
 
                
yıldız bana yakışmaz, dedi kadın
ince, çatlak bir kabulü,
bir fısıltı çığlığın göbeğine,
saklamaya çalışırken, beceriksizce…
ama neden? diye direten
bir soruyu evlat edinmeyi, dilerken,

fırlatıverdi bütün gücüyle,
kum dolu gözlerinden…
ya kış maz dedi ba na,
                  k u m da…
kavruldu yüreği…
kendine ihanetin ateşinde
    ve devam etti
               a t e ş  de…
 
kim söyledi bu yalanları sana, diyemedim
                                          demedi, o da
ama her açtığında ağzını,
y ı l d ı z
              d
                ö
              k
                 ü
                 l
                   d   
                 ü
ve utanmadı hiç
karşısında bu durumun
ak si ne        gül dü…
 
bakışları,
u z u n u p u z u n a l t ı n k u m s a h i l l e r i …
durdu; bu yeni bir durumdu
baktı
yumurtalar çatladı,
yavru kaplumbağalar
yalpalaya yalpalaya ışığa yol alırken,
ö lü mü ne… gülümsedi, selam verdi
göz le ri nin ö nün den ge çen
ge  çit   res  mi  ne  ha    ya    tın…


sönmesin diye ateş
besledi
kuruyan dallarıyla ruhunun
yapraklarını soy \un\ du
kabuklarını
kimse görmeden
yaktı         a t e ş t e      kendini
bekledi o c a ğ ı n  başında
      a c ı n ı n k ü l l e r i n i …
 
ağlamak yakışmaz sana dedi,
geçmedi sözü algıdan
ağladı, ağladı, ağladı…
ay ışığı altında gizlice,  bütün gece…
dokundu gözyaşlarıyla
kumlara,
yoğurdu korkularıyla
                      kumları
dalgaların ulaşamayacağı kuytu
bir yer buldu
kaleler yaptı
             kuleler
                      kumdan


sakla\n\dı…gece yakışmaz bana, ay da, dedi
saldı gece karası saçlarını güne,
yürümeyi denedi  
 
yalancıyım ben mutluyum derken, diyen
bir şiire takıldı
yu                                       rı…
   var                           ka
      lan 
           dı                yu 
             bir
                 yar
                   dan