Gitmemiştin ki... Döneceksin bana biliyorum; zaten o kadar uzağa             gitmemiştin ki Kendini bir başka gövdede, yolculuğa çıkmış gibi göstermiştin Ruhtuk oysa ikimiz; Hâbil mi Kâbil mi hangisi itilmişti ölüme             ölümsüzlüğü sunarak diğerine Sanki yoktu ne ruh ne gövde ikimizden başka Bizimle başladı ayrılığı nehirlerin, dökülüşü denizlere Belki bizimle... Ve yeniden bir başka evrende             hatırlanacak tarihi gün be gün içinde buluştuğumuz şehirlerin Bizden başka kim, Leylâ ile Mecnun, Gülgûn ile Nergis Bizden başka kim benziyor bizlere Şehir dışı bir gezgin, bir göçebe gibi sunduk kendimizi- Efes’e, Roma’ya, İstanbul’a    Ölüm: Rüyânın sönmüş olması; uyku sürse de Uykusuzluğu yaşıyoruz oysa biz o sonsuz lâmbayı Tanrıdaki gövdesizliği; arıyor ve buluyoruz yeniden Döneceksin bana biliyorum o kadar uzağa zaten             gitmemiştin ki  Ezel ebed’i; öncesiz sonrasızı arar gibi Yaşıyoruz yaşamak buysa o sonsuz lâneti   Döneceksin bana biliyorum; zaten o kadar uzağa             gitmemiştin ki           Osman Serhat Erkekli/ 13 Nisan 2002