|
 Kapat
göğünü Zeus, sisli bulutlarla,
Ve dene, dikenlerin kafasını kopartan oğlan çocuğu gibi,
Meşe ağaçlarında ve dağların tepesinde.
Bana bırak benim dünyamı,
Ve benim, senin kurmadığın barakamı,
Ocağımı, ateşimi,
Kıskandığın korumu.
Sizler gibi fakir görmedim,
Güneşin altındaki Tanrılar!
Kurbanlarla ve dualarla,
Geçinen krallar.
Sıkıntı çekerdiniz, olmasaydı
Çocuklar, dilenciler
Ümit dolu kapılar...
Ben çocuk olmasaydım; çaresiz,
Bilmeseydim ümitsizliği,
Yolunu kaybetmiş gözümü
Güneşe çevirmeseydim sanki
Çaresizliğimi duyan bir kulak,
Benimki gibi bir kalp, varmış gibi,
Sıkıntımda bana acıyan.
Kim bana yardım etti
Titanların azametinde?
Kim kurtardı beni ölümden, esirlikten?
Hepsini kendin yapmadın mı,
Kutsal çarpan kalbim
Yanmıyor muydu genç ve iyi?
Aldatılanlar, teşekkür mü sana
Uyuyan yukarıdaki?
Seni saymak mı? Neden?
Acılarını azalttın mı garibin?
Akan gözyaşlarını durdurdun mu korkanın?
Beni özgürlüğe götüren
Zaman değil miydi?
Zannediyor muydun,
Hayattan nefret edeceğimi,
Çöle kaçacağımı,
Hayalimdeki bütün çiçekler açmadı diye?
Burada oturuyorum, yobaz insanlar!
Kendi çizdiğim resmimle,
Ağlamayı bilen,
Tadı ve sevinci,
Ve seni saymayan,
Kendim gibi!
|
