Öyle bakma çocuk
Bir dalga vurdu saçlarıma
Tutunduğum kumlarda eridi parmaklarım
Gördüğüm rüya gibi, bölük pörçük bakışlarım.
 
Kim verdi seni kara yele de
Üşüdü renk cümbüşü gözlerin

Öyle bakma çocuk
Asma umutlarını güneşe
Çevirme yüzünü rüzgara
Erguvanlar renklerini saklamadı
Ağaçlar yapraklarını  düşürmedi
Daha sonbahara çok var
 
Yalnızca ana diye sarıldığını sanırdım
Görmeseydim yosunlara sarılıp yattığını
 







Öyle bakma çocuk
Anlamsızca düşer kirpiklerin toprağa
Tuzlu su yakarken tenini
Bir ağıt tutturur sevgili
Çıpası kopmuş tekne gibi
Patlar kayalıklarda tiz sesi
 
Öyle gitme çocuk
Kaşlarını çatıp,
Başını bir balığın omzuna dayayıp;
Arkanda, baş harfi K’ile başlayan
Koskoca çığlık ordusu ve
Yangın yeri yürekler bırakıp,
Sevgileri, aşkları toplayıp cebine
Öyle çekip gitme çocuk…